Ülkemizde çocuk ve ergenlerdeki ölüm nedenlerinin başında kazalar ve intiharlar gelmektedir. Özellikle 15-25 yaş aralığındaki gençlerde intihara sıklıkla rastlanmaktadır.
Çocuklar ve gençler geleceğe dair karamsarlıklarından veya hayatın anlamsızlıklarından bahsettiklerinde bu söylemleri intihar eğiliminin ilk belirtileri olarak algılayıp değerlendirmeye tabii tutmalıyız. Her ne kadar toplumumuzda ‘intihardan söz edenlerin intihar etmeyeceklerine’ dair yanlış bir inanış olsa da; bir kişinin intihar sonucu ölümünün en önemli yordayıcısı, öncesinde sıkça intihardan bahsetmesidir. Çocuğunuzun böyle bir söylemi varsa lütfen bir uzmana danışmakta geç kalmayın.
Özellikle depresif belirtiler sergileyen veya ailesinde depresyon öyküsü olan, baskı gören, desteklenmeyen, suçluluk hisseden, umutsuzluğa kapılan gençlerde intihara rastlama oranı epey yüksektir.
Peki anne babalar intiharı önlemek için neler yapabilir?
-
Öncelikle çocuğunuzun depresyonda olduğundan şüpheleniyorsanız veya çocuğunuzdan intihar söylemleri duyduysanız derhal bir uzmana başvurun.
-
Tedaviye başlayana kadar çocuğunuzun neyle savaştığını anlayabilmek için süreçle veya depresyonla ilgili gerekli okumalar yapın, videolar izleyin. Kulaktan dolma bilgilerle çocuğunuza yaklaşmayın.
-
Ona nasıl davranmanız gerektiğine dair psikoeğitim alın. Destek olmak isterken köstek olan ebeveynlerden olmayın.
-
Çocuğunuzun intihar etmekle ilgili duygu ve düşüncelerini ifade etmesini engellemeyin. İfade edemediği şeyler için bu isteğe kapılmış olabileceğini aklınızdan çıkarmayın.
-
Olumsuz duygudurumu ve intihar düşüncesi geçene kadar ondan beklentilerinizi azaltın. Mümkün olduğunca desteklemeye, eleştirmemeye ve onda beğendiğiniz özellikleri söylemeye odaklanın.
-
İyileşme sürecinde olan çocuğunuz ‘artık iyi’ diye ilacı veya terapiyi hemen kesmeyin. Uzmanınıza danışmadan atacağınız adımlar, sizi başlangıç noktanıza döndürebilir.
-
Olumsuz duygu ve düşüncelerinden kurtulan çocuğun, uzun süredir uzak kaldığı sosyalliğe uyum sağlayabilmesi için desteklemeyi ihmal etmeyin. Gerekirse aile fertlerinizi, öğretmenini, arkadaşlarını bilgilendirin (çocuğunuzun mahremiyetini ihlal etmeden).
Sayfa içeriği sadece bilgilendirme amaçlıdır, tanı ve tedavi için mutlaka doktorunuza başvurunuz.
