1900 lü yılların Başından itibaren süratle gelişen diş hekimliği, son 20-30 yıldır daha da gelişmiştir . Bununla birlikte bilhassa ülkemizde çene ortopedisi o kadar çok gereksinim olmasına karşın çabucak hemen hiç yapılmamaktadır.
Çocuklarımız da görülen çene bozuklukları yağ ileriki yaşlara bırakılıp daha sonlu tedavilerle düzeltirken, Bir kısmında çene ameliyatları olmak zorunda kalıyor. Halbuki erken yaşta yapılan kolay müdahalelerle ya hiçbir tedaviye gerek kalmıyor ya da anomali ölçüsü büyük ölçüde azaltılıyor.
Çene ortopedisi erken yaşta tedavi imkanı sağlayan tedavi tekniğidir.
Çene ortopedisinde hiçbir vakit yaş kısıtlılığı yoktur.
Çene ortopedisinde tedavide kullanılan güç bedenin çalışmasıyla elde edilen güçtür.
Vücut bir bütündür ve çene ortopedisi bu bütünün gerçek çalışmasını amaçlar.
Çene ortopedisi lisanının hakikat durumunu ve yanlışsız yutkunmayı sağlar. Böylelikle tedavi sonrasında lisanın dişleri itmesi ile dişlerin tekrar bozulmasını mahzurlar.
Çene ortopedisi çene eklemlerinde meydana gelen bozuklukların tedavisinde yararlıdır.
Çene ortopedisi dişleri değil çeneleri olmaları gereken pozisyona getirmeye çalışır.
Çene ortopedisi ile çocuklardaki makûs alışkanlıkların önlenmesi mümkündür. Mesela parmak emme, lisan itmesi üzere .
Çeneleri zati olması gereken yere getirdiği için apareylere alışma bilhassa çocuklarda süratli gerçekleşir ve adeta çocukların bir oyuncağıymış üzere çocuklar hisseder.
Çene ortopedisinde kullanılan apareyler yemekte içmede hiçbir kısıtlılık getirmez.
Çene ortopedisi apareyleri hiçbir biçimde bu dışarıdan görünmez.
Çene ortopedisi sayesinde hala günümüzde tedavisi yok denilen bir çok çene bozukluklarının tedavisi mümkündür.
“Tüm daimi dişleri çıkana kadar beklemesi lazım “sözü geçerliliğini yitirmiştir.